Thoracic aortic surgery
Φάσμα θεραπείας - Χειρουργική αορτής
- Βαλβίδα που φέρει αορτικό αγωγό με εμφύτευση στεφανιαίας βαλβίδας (βιολογικές και μηχανικές προθέσεις βαλβίδας)
- Αντικατάσταση της ανιούσας αορτικής βαλβίδας του David με διατήρηση της αορτικής βαλβίδας
- Εισαγωγή πρόθεσης “προβοσκίδας” στην κατιούσα αορτή (κορμός ελέφαντα)
- Ολική και μερική αντικατάσταση της κατιούσας αορτής
- Αλλαγή αγωγού μετά από χειρουργική επέμβαση ανευρύσματος
- Μερική και ολική αντικατάσταση αορτικού τόξου
- Αντικατάσταση της ανιούσας, της κατιούσας αορτής και του αορτικού τόξου με υβριδική πρόθεση
Κατά κανόνα, η χειρουργική επέμβαση στη θωρακική αορτή απαιτεί μηχάνημα καρδιοπνευμονικής παράκαμψης και, εάν είναι απαραίτητο, πλήρη καρδιακή ανακοπή. Η περαιτέρω βελτίωση των καθιερωμένων τεχνικών, π.χ. η μείωση της πιθανότητας ημιπληγίας μετά από αντικατάσταση της θωρακικής αορτής, τα μέτρα προστασίας του εγκεφάλου κατά την καρδιακή ανακοπή μέσω της ορθοτοπικής αιμάτωσης του εγκεφάλου, η νευρολογική παρακολούθηση με μόνιτορ για τη μείωση των εγκεφαλικών παρενεργειών, καθώς και η μείωση της διάρκειας της μετεγχειρητικής νοσηλείας στην κλινική, αποτελούν στοχευμένους στόχους, ορισμένοι από τους οποίους έχουν ήδη επιτευχθεί.
Η χειρουργική επέμβαση στη ρίζα της αορτής αποτελεί σημαντική θεραπεία. Εκτός από την εκτέλεση όλων των καθιερωμένων τεχνικών αντικατάστασης της αορτικής ρίζας, συμπεριλαμβανομένης της επέμβασης D. Ross, έχουν καθιερωθεί εξαιρετικά καλά οι τεχνικές ανακατασκευής με διατήρηση της φυσικής αορτικής βαλβίδας του ίδιου του σώματος (επέμβαση T. David). Λόγω της δυνατότητας μελλοντικής αποφυγής της χορήγησης Marcumar, η μέθοδος αυτή χρησιμοποιείται κυρίως σε ασθενείς με σύνδρομο Marfan, αλλά όλο και περισσότερο σε ασθενείς με οξεία ανιούσα αορτική ανατομή. Οι προαναφερθείσες διαδικασίες είναι ιδιαίτερα κατάλληλες για νέους ασθενείς που επιθυμούν να τεκνοποιήσουν.
Η ανάπτυξη νέων χειρουργικών τεχνικών βελτιώνει τα χειρουργικά αποτελέσματα για τη βελτίωση της μετεγχειρητικής ποιότητας ζωής του ασθενούς. Νέα εμφυτεύματα (οι λεγόμενες υβριδικές προθέσεις), στα οποία μια παράκαμψη της θωρακικής αορτής συνδέεται με τη συμβατική αγγειακή πρόθεση, αντικαθιστούν την ανιούσα αορτή, το αορτικό τόξο και την κατιούσα αορτή. Με τον τρόπο αυτό, μπορεί να αποφευχθεί η πρόσθετη χειρουργική επέμβαση σε πολλούς ασθενείς.
Η υβριδική πρόθεση αποτελείται από ένα συνδεδεμένο τμήμα stent και ένα συμβατικό τμήμα ιστικής πρόθεσης. Σε περίπτωση ανευρύσματος που επηρεάζει τόσο το αορτικό τόξο όσο και την κατιούσα αορτή, η κατιούσα αορτή αντικαθίσταται με το στεντ και το αορτικό τόξο (και, εάν είναι απαραίτητο, η ανιούσα αορτή) με το τμήμα ιστικής πρόθεσης. Στο τμήμα ιστικής πρόθεσης, τα αγγεία που αιματώνουν τον εγκέφαλο και τα άνω άκρα επαναμοσχεύονται ως λεγόμενες ιστικές νησίδες. Κατά τη διάρκεια της επέμβασης, η οποία πρέπει να πραγματοποιείται με μηχάνημα καρδιοπνευμονικής παράκαμψης, αίμα και οξυγόνο χορηγούνται στον εγκέφαλο μέσω ξεχωριστών καθετήρων (φαίνονται με κόκκινο χρώμα).
